Κατώτατος μισθός: Πόσο αυξάνεται σε όλη την Ευρώπη;

Η ελληνική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί «γενναία» αναπροσαρμογή του κατώτατου (οι πληροφορίες λένε για ποσοστό αύξησης μεταξύ 8% και 10%) και κατάργηση του υποκατώτατου για τους νέους κάτω των 25 ετών. Οι αυξήσεις αυτές αναμένεται να “παρασύρουν” και τις υψηλότερες αμοιβές, μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον. Θυμίζουμε ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα πετσοκόφτηκε κατά 20% το 2010 και έκτοτε παραμένει παγωμένος, έχοντας οδηγήσει στη φτώχια εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, που δεν μπορούν να ζήσουν με τα χρήματα που παίρνουν.

Πόσο αυξάνεται ο μισθός στην Ευρώπη

Δεν είναι όμως μόνο η Ελλάδα που πρόκειται να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Προ ημερών η Πορτογαλία για τέταρτη συνεχή χρονιά αυξάνει τον κατώτατο μισθό και πλέον στο 2019 αναμένεται να σπάσει το φράγμα των 600 ευρώ. Αλλά και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Πέντρο Σάντσεθ, προχώρησε στην αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22% – το υψηλότερο ποσοστό αύξησης στην Ευρωζώνη, ο οποίος πλέον από 858 ευρώ τον μήνα θα ανέλθει στα 1.050 ευρώ. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, κάτω από την κοινωνική πίεση των “κίτρινων γιλέκων”, ανακοίνωσε μία – παραμετρική – αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 100 ευρώ, αύξηση που θα αφορά 5 εκατ. εργαζομένους. Αλλά και στη Γερμανία η στατιστική υπηρεσία γνωστοποίησε πως στο τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου οι ονομαστικοί μισθοί αυξήθηκαν κατά 3,6% έναντι της αντίστοιχης περιόδου του 2017 – πρόκειται για τον ισχυρότερο ρυθμό αύξησης από το δεύτερο τρίμηνο του 2011.

Ήδη δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου κάνουν λόγο για το τέλος της λιτότητας στην περιοχή της Ευρωζώνης. Είναι πολύ νωρίς βεβαίως να συζητάμε για κάτι τέτοιο, ωστόσο φαίνεται ότι σιγά-σιγά επικρατούν οι απόψεις των οικονομολόγων, που επισημαίνουν ότι οι χαμηλοί μισθοί δεν επιτρέπουν αύξηση της ζήτησης και άρα αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη, αφού καμία οικονομία ανεπτυγμένης χώρας δεν είναι δυνατό να βασίζεται αποκλειστικά στις εξαγωγές για να αναπτυχθεί.

Τι λένε οι οικονομολόγοι

Ο Θοδωρής Πελαγίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και ανώτατος εταίρος στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, καθώς και σύμβουλος Μακροοικονομίας του προέδρου της Ν.Δ., ερωτηθείς σχετικά από το ΑΠΕ-ΜΠΕ σημειώνει ότι «η κλασική άποψη που διδάσκεται στους φοιτητές είναι ότι, όταν ο κατώτατος μισθός είναι υψηλότερος του μισθού ισορροπίας, δημιουργείται ανεργία στο χαμηλά ειδικευμένο και αμειβόμενο εργατικό προσωπικό. Στην Αμερική, που αναπτύσσεται η σχετική συζήτηση, επισημαίνεται ότι αφορά κατά κύριο λόγο τους νέους και περίπου μόλις 5% του εργατικού δυναμικού. Οι εκτιμήσεις, πάντως, για την αποτελεσματικότητα του μέτρου διαφέρουν αναλόγως τόσο του ποσοστού της αγοράς εργασίας που αμείβεται με κατώτατο μισθό, όσο και των ενδεχόμενων ατελειών της αγοράς εργασίας».

Και προσθέτει πως «ορισμένοι επισημαίνουν ότι μπορεί ο κατώτατος μισθός να οδηγήσει μέσω των κινήτρων σε αύξηση της παραγωγικότητας και να μη μειωθεί τελικώς η απασχόληση. Επίσης, στην ίδια λογική, η κάποια τόνωση της ζήτησης μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις και νέες επιχειρήσεις. Ακόμη, καθώς ο κατώτατος μισθός διευρύνει το χάσμα μεταξύ αυτού και του επιδόματος ανεργίας, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελέσει κίνητρο κινητοποίησης των ανειδίκευτων εργαζομένων για εύρεση εργασίας».

Αντιθέτως, ο Κώστας Μελάς, οικονομολόγος και πανεπιστημιακός, θεωρεί ότι «την τελευταία περίοδο κάτι φαίνεται να κινείται σε ορισμένες χώρες της Ε.Ε. σε σχέση με τις κατώτατες αμοιβές εργασίας. Εκτός από την Πορτογαλία, η οποία ακολουθεί με ακρίβεια τον σχεδιασμό αύξησης του κατώτατου μισθού εδώ και τέσσερα χρόνια, και η Ισπανία, η Ελλάδα, η Γαλλία και η Τσεχία προγραμματίζουν αντίστοιχες κινήσεις. Παρότι οι αυξήσεις αυτές αφορούν σχετικά σε μικρό τμήμα του εργατικού δυναμικού, κάτω από το 10% (εκτός από την Ελλάδα, όπου με τον κατώτατο αμείβεται ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων, άνω του 35%), εντούτοις συμβάλλουν στη μείωση της ανισοκατανομής του εισοδήματος, στη σταθεροποίηση της κοινωνικής συνοχής και σαφέστατα στην οικονομική μεγέθυνση, από τη στιγμή που δεν προκαλούν ανυπέρβλητες χρηματοοικονομικές επιβαρύνσεις στις επιχειρήσεις. Μάλιστα, σε πολλές χώρες η συμβολή τους (π.χ. στη Γερμανία) στη μεγέθυνση του ΑΕΠ κρίνεται απολύτως θετική».

Συνεχίζει λέγοντας πως «σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο κατώτατος μισθός είναι πολύ χαμηλότερος από το αποδεκτό όριο, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο κατώτατος μισθός θα πρέπει να βρίσκεται στα 2/3 του εθνικού ενδιάμεσου μισθού, προκειμένου να επιτρέπει σε όσους τον λαμβάνουν να ζουν με στοιχειώδη επάρκεια».
Ο κ. Μελάς τονίζει χαρακτηριστικά ότι «αυτό που χρειάζεται να ειπωθεί εν κατακλείδι είναι ότι η διατήρηση του κατώτατου μισθού σε χαμηλά επίπεδα μειώνει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Δε βοηθά στην αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας. Πολλοί πόροι από τους δημόσιους προϋπολογισμούς πηγαίνουν στην υποστήριξη ατόμων με επισφαλείς συνθήκες εργασίας, που δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη στο τέλος της επαγγελματικής τους διαδρομής, δεν μπορούν να πάρουν επιδόματα ανεργίας, είναι σε κατάσταση απόλυτης φτώχιας με τις οικογένειές τους, άρα πρέπει να στηρίζονται από το κράτος. Άρα αφαιρούνται αναγκαίοι πόροι που θα ήταν χρήσιμοι για επενδύσεις. Τελικά είναι ένας φαύλος κύκλος, που καταστρέφει τις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας».

πηγη:www.neakriti.gr